Novas

sábado, 13 de xaneiro de 2018

Andrés C. M. Riveira, poema (IV)

o mar
o mar de alcatrán
o mar de alcatrán baixo un ceo de trebón
o mar de alcatrán baixo un ceo de trebón vaise estendendo sobre
[a praia

o televisor di:
...bla, bla, bla...
... Venezuela...
...bla, bla, bla, bla...

o mar vaise estendendo sobre a praia
como unha lingua que lambe a area salgada
e alí
alí atopa o cadáver
alí atopa o cadáver do neno
alí atopa o cadáver do neno que abala coas ondas

o televisor di:
...bla, bla...
... Cataluña...
...bla, bla, bla, bla, bla...

o corpo morto do meniño abala como arrolado no colo da súa nai
é reclamado polo mar
é reclamado polo mar que se vai estendendo como unha man
como unha man que o trae de volta ó seo materno

o televisor di:
...bla, bla, bla, bla, bla...
...cicloxénese...
...bla, bla...

o cadáver do meniño que chegou á praia cabalgando
cabalgando sobre as ondas ó lombo dunha patera
aboia agora nas augas salgadas, aboia
paira na corrente aboiando coma un peixe morto
como un neno vivo facendo o morto, pero morto
morto como só saben esta-los mortos
e logo
tranquilo, como unha pedriña morta e tranquila
como unha pedriña tan morta como só saben estar os mortos e  
[as pedras
vai caendo ó fondo
ó fondo negro como o alcatrán do mar

o televisor di:
...bla, bla, bla...
... Sálvame Deluxe...
...bla, bla, bla, bla, bla, bla....

o trebón devala sobre a praia
cun estraño silencio
cun silencio estraño como de sangue callado
e as ondas sobre a area
fan o son do silencio
o son da neve no televisor
... shhh... shhh... shhh...

no televisor, a carta de axuste
como un monitor de constantes vitais, di:

... piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii...
 
Poema creado por  Andrés C. M. Riveira


1 comentario:

  1. Este poema es una tremenda lágrima cayendo sobre nuestras ocupadas vidas.

    ResponderEliminar

LIGAZÓNS DE INTERESE

AS NOSAS WEBS


[Logo deseñado por Ángel Fernández Hermida]